Profesor Bruno Mathsson
Profesor Bruno Mathsson (1907–1988) był prawdopodobnie najbardziej wyróżniającym się talentem, jeśli chodzi o projektowanie mebli szwedzkich w XX wieku.
Mistrz stolarz, architekt, przedsiębiorca i filozof, który 13 stycznia 2007 obchodziłby swoje setne urodziny, do dziś cieszy się ogromnym zainteresowaniem na całym świecie.
Jego prace zostały uhonorowane m.in. wystawą w Centrum Form/Design w Malmö od 1 grudnia do 28 stycznia 2007 roku.
Jego prace można również podziwiać w małym miasteczku Värnamo w Smalandii: znajdują się tutaj zarówno dom jego rodziców, jak i jego pierwszy szklany dom, w których mieści się wystawa jego prac i razem tworzą Centrum Bruno Mathssona (bruno-mathsson- int.se, odwiedź-varnamo.com).
Ponadto stałe wystawy jego prac znajdują się w Studio B3 w Sztokholmie i Studio L6 w Göteborgu.
...........................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................................
Jako najwybitniejszy projektant mebli w jego krajach, Bruno Mathsson zyskał międzynarodową reputację dzięki szwedzkiemu wzornictwu, a jego praca przez ponad 50 lat pozostanie znaczącym wkładem w historię szwedzkiego wzornictwa.
Wiele jego projektów, innowacyjnych w jego czasach, jest obecnie powszechnie uznawanych za ponadczasowe, nowoczesne klasyki.
Bruno Mathsson urodził się jako stolarz.
Jego ojciec, Karl Mathsson, był mistrzem mebli w czwartym pokoleniu i dlatego było oczywiste, że syn pójdzie w ślady ojca.
Uczył się swojego fachu od podstaw i w ten sposób zdobył dogłębną wiedzę na temat technologii drewna i gruntownego wyczucia walorów drewna.
Jednakże młodemu Bruno to nie wystarczyło. Zafascynowany możliwościami, jakie odnalazł w rozwijaniu formy i funkcji mebli przy użyciu nowej technologii, zainspirował się ruchem funkcjonalistycznym.
W latach 20. i 30. był głęboko pochłonięty własnymi studiami, zapożyczając literaturę o projektowaniu od kuratora Röhsska Konstslöjdsmuseet (Muzeum Sztuki i Rzemiosła Röhsska) w Göteborgu, Axel Munthe.
Samouk miał wyrosnąć na jednego z najsłynniejszych interpretatorów idei funkcjonalistycznej szkoły .
W 1931 Bruno Mathsson przeprowadził swój pierwszy praktyczny eksperyment z funkcjonalizmem, krzesło Gräshoppan¨ (Konik polny).
W 1930 roku nadarzyła się okazja do zastosowania swoich teorii w praktyce, kiedy zlecono mu zaprojektowanie nowego krzesła dla szpitala Värnamo. Pomysł Bruno Mathssona na zaprojektowanie wygodnego krzesła bez tradycyjnej tapicerki sprężynowej doprowadził do nietypowego rozwiązania. Krzesło, nazywane przez personel szpitala Grasshopper, zostało wykonane z ramy siedziska pokrytej plecioną taśmą wspartą na ramionach i nogach z litej brzozy. Kontrowersyjne krzesła zostały odłożone przez personel szpitala i pozostały ukryte aż do przełomu Bruno Mathssona. Personel szpitala uznał je za tak brzydkie, że postawiono je na strychu.
W salonie wystawowym Bruno Mathssona w Värnamo zachował się tylko jeden egzemplarz.
Tdenzer - Own work, CC BY 4.0, Link">Salon meblowy Bruno Mathssona, Värnamo (1950)
Bruno Mathsson kontynuował eksperyment z tak zwaną techniką giętego drewna.
Stworzył w tej technice krzesła do pracy i fotele rozkładane, a w wieku 29 lat miał swoją pierwszą indywidualną wystawę w 1936 roku w Muzeum Sztuki i Rzemiosła Röhsska w Göteborgu.
Bruno Mathsson miał swój międzynarodowy przełom jako projektant mebli na Światowych Targach w Paryżu w 1937 roku.
Jego meble wzbudzały ogromny entuzjazm i podziw , cieszyły się dużym zainteresowaniem na całym świecie.
Był prezentowany w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku, gdy zostało otwarte w 1939 roku oraz na targach w San Francisco w tym samym roku.
Kiedy wielki piewca kultury w Szwecji, Gotthard Johansson, odwiedził Muzeum Sztuki Nowoczesnej i zobaczył tam wystawę Bruno Mathssona, pisał entuzjastycznie w Svenska Dagbladet 11 maja 1941 r. „Po raz pierwszy w życiu poczułem dumę z urodzenia się zaledwie dwadzieścia kilometrów od Värnamo¨. To było uznanie, które wiele znaczyło dla pewności siebie i rozwoju Bruno Mathssona jako projektanta.
W latach 40. wraz z żoną Karin odbył długą podróż do USA, gdzie spotkał takich pionierów architektury i designu jak Charles Eames, Walter Gropius, Hans Knoll czy Frank Lloyd-Wright.
Podróż miała ogromne znaczenie i dała w rezultacie m.in. słynny projekt szklanego domu Mathssona
Kochał Danię w ogóle, a Kopenhagę w szczególności.
Rezultatem jego przywiązania do tego kraju jest projekt stołu Superelipsy, który stworzył we współpracy z Pietem Heinem w latach 70.
Nawiązał cenne kontakty w Japonii, gdzie nadal istnieje znacząca produkcja licencyjna i sprzedaż projektów hios.
Bruno Mathsson uczestniczył w wystawach mebli na całym świecie, od Form Design Center w Malmö w Szwecji po Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Od 1964 roku meble Bruno Mathssona są prezentowane w stałym salonie wystawowym w Bella Center w Kopenhadze.
Po jego śmierci odbyło się kilka wystaw pamiątkowych, m.in. w 1991 r. w rezydencji Hörle pod Värnamo, aw 1993 r. zarówno w Narodowym Muzeum Sztuki w Sztokholmie, jak i na targach meblowych w Mediolanie.
Bruno Mathsson był artystą uderzającym, świadomym, upartym i sprytnym (w sposób typowy dla swojego rodzinnego hrabstwa), z pewnym wyczuciem prostego, wybrednego piękna i elegancji w formie.
We wszystkich swoich pracach udało mu się połączyć piękno formy z przemyślaną funkcjonalnością w sposób rzadko spotykany.
Odnajdziecie to nie tylko w jego pięknych, funkcjonalnych meblach, ale także w jego szklanych domach, które są na rynku właśnie takie – proste, piękne i funkcjonalne.
Światło i lekkość w połączeniu z genialnie przemyślanym systemem ogrzewania i dobrze ocieplonymi potrójnymi przeszkleniami tworzą osobliwy charakter jego szklanego domu. Bruno Mathsson był pod tym względem pionierem.
Jednak to meble dały Bruno Mathssonowi reputację jednego z największych projektantów na świecie.
W technice gięcia drewna klejonego zaprojektował linię siedzisk, która nie ma sobie równych pod względem wybrednej elegancji i ergonomicznej funkcji.
Ciekawostka...
Każdemu modelowi nadał żeńskie imię, Eva, Mina, Miranda , Pernilla itp. Dało to każdemu rodzaj własnej tożsamości.
Karin
JETSON
INGRID
KARIN 73
To, co sprawia, że meble Bruno Mathssona są wyjątkowe, to fakt, że – choć w dużej mierze projektowane w latach 30. do 40. XX wieku i postrzegane jako „klasyczne” – wciąż czują się wiecznie młode.
Są kochane i kupowane jako nowoczesne, funkcjonalne meble przez młodych ludzi, a nie tylko jako przedmioty kolekcjonerskie dla koneserów.
Bruno Mathsson otrzymał wyróżnienia na całym świecie i był oczywiście pochlebiony i dumny z uwagi.
Ale było jedno wydarzenie, które cenił bardziej niż cokolwiek innego.
Kiedy w latach 70. wrócił do Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku na wystawę, szanowana gazeta „New York Times” umieściła na pierwszej stronie nagłówek „Bruno powrócił”.
Ponad 55 lat po swoim międzynarodowym przełomie Bruno Mathsson pośmiertnie wzbudza zainteresowanie w kraju i za granicą. Spuścizna kulturowa, którą pozostawił, to nie tylko sprawa szwedzka.
Dotyczy nas wszystkich.
Zaczerpnięte z
https://en.wikipedia.org/wiki/Bruno_Mathsson
https://www.dux.se
https://www.duxiana.com
https://swedish-design.com
